Ecuador part 4! Climbing the Cotopaxi!

Secret Gardenen DE Cotopaxi beklimmen!!!


Na onze trip naar Illinisa hadden we het wel verdiend om onszelf een beetje in luxe te begeven. Dus eerst bij wat marktjes wat eten gehaald voordat we naar The Secret Garden gingen om volle bak te chillen. Secret Garden is een hostel gelegen in het Cotopaxi natural park. Het duurt dan ook eventjes voordat je er bent, maar dat is het meer dan waard!;-) Vanaf het hostel heb je uitzicht op de Cotopaxi (1 van de hoogste actieve vulkanen in de wereld en de 2e hoogste berg van Ecuador). Het voelt aan als een boerderij, er lopen honden, alpacas en een koe. We werden verwelkomt met een lekker glaasje gluhwein!!! Hmmmm daar zeggen we geen nee tegen haha. Eten is ook inclusief bij de Secret Garden. Iedereen zit dan aan een lange tafel in een mega cozy woonkamer met openhaard. ’s Ochtends, ’s middags en ’s avonds is er eten en heel de dag kan je bananen en/of bananenbrood eten. Hoe fijn is dat!? Ook is er een botanical garden, maar het allermooiste is de compost toilet. Terwijl je, laten we zeggen, je ding doet, heb je uitzicht op de active vulcano en na afloop gooi je wat as over hetgeen je geproduceerd hebt haha. Deze compost wordt weer gebruikt voor de planten in de botanical garden. Recycling in the most beautiful way en poepen is nog nooit zo leuk geweest! :D Na de lunch gingen we mee met de wandeling naar de waterfalls. Leuke wandeling, langs krappe stukjes, spannend!  De deal was, als je van de waterval afspringt 3m hoog, dan krijg je een biertje! Claro que si haha, is that a serious question!? ;-) Als enige meisje ging ik met de boys mee ofcourse! MY GOSH, KOUD!!! Maar, alles voor bier! ;-) Blij dat dat ik weer bij de openhaard zat, waar we chips met guacamole kregen hebben we alles gehoord over de Galapagos eilanden. Even snel met mn matties in de jacuzzi en toen aan tafel. Na het eten hebben de mannen handje gedrukt en hebben we gescrabbeld en Chancho gespeeld, waarna een Koreaanse oudere vrouw verloor en het Koreaanse volkslied moest zingen op tafel, HILARISCH!!!:-D Als afsluiting gingen we de jacuzzi weer in, onder de sterren hebben we diepgaande gespreken gevoerd. Hoe ontspannend klinkt dit!?:-D (Trouwens nog getwijfeld of ik hier niet volenteer work kon doen, zo’n chille vibe, maar mn trip is te kort daarvoor)

Na een heerlijk ontbijtje en een heerlijke teabag footmassage van Micha zijn we weer de jacuzzi ingedoken. We hadden een zak chips, Micha maakt m open en bam heel de jacuzzi vol….aaaaaah!  Terwijl hij mij altijd een Trutte noemt (soort vriendelijk scheldwoord :-D). Wij als een malle alles eruit geprobeerd te halen, redelijk gelukt.;-) Na een stevige lunch (chili con carne) werden we opgehaald om naar de Cotopaxi te gaan. JAJA, we are going to climb that active beautiful thing! Onderweg zo ontzettend gelachen, we vroegen namelijk of de driver een foto van ons kon maken met de Cotopaxi. Hij heeft er wel 5 gemaakt, 1 met een deel van de auto erop, 1 zelfs zonder de Cotopaxi, oftewel we hebben geen enkele goeie haha. Ook tilde Micha en Matthias mij op en moest Micha weer ruften, niet te doen hahahaha. Anyways we moesten al een groot deel van onze gehuurde outfit aan, want het was koud op de berg. 40min. omhoog gelopen naar de refugio. Prachtig uitzicht over de bergen eromheen en de Cotopaxi zelf uiteraard. We moesten veel lagen aan ivm de kou, maar eenmaal boven was een deel nat van het zweten en in de Refugio is geen openhaard of what so ever…Stress, want om 00.00 zouden we beginnen aan de barre, koude tocht op de gletcher richting de top. Gelukkig kon onze guide me wat lenen om aan te doen. Op deze 4800m hoogte hebben we even snel wat gegeten, bibberend van de kou, elkaar warm houdend en nippend aan de cocathee. Toen nog even geslapen in de 3 bedden hoge stapelbedden, wel lastig als je weet dat je straks in de nacht de gletcher op moet, je gewoon niet warm wordt en je de wind hoort razen door het gebouw! :-D

Na een soort van nap gehad te hebben was het 00.00 en time to put the layers clothes and headlight on and go climb! Op naar die 6000m hoogte!!! Met de gezichtsmuts, axl, helm en bril etc gingen we met een redelijke groep de Cotopaxi op. Mijn bril besloeg gelijk, neeee, ik was al zo zenuwachtig, ging ik ook nog head first, oftewel ik viel hahaha. Na 40 min. moesten de spikes aan en gingen we de gletscher op. De guides dachten dat ik het minst snel zou zijn, dus bleef ik bij 1 guide en de jongens bij de andere. Stel je voor, het is pikkendonker, je ziet alleen hier en daar lichtjes op de berg van de andere klimmers, het is ijskoud en je hebt zoveel kleren aan, spikes etc., wat je allemaal mee moet slepen. Maar ik moet zeggen het eerste stuk ging me goed af. Na de break ging het steeds moeilijker. We hadden de axl echt nodig om ervoor te zorgen dat je niet weg gleed en aangezien je steeds hoger kwam werd ademhalen steeds lastiger en werd het steeds kouder. Op den duur moest ik steeds na 10 stappen eventjes zitten en viel ik half in slaap. Echt bizar wat er met je lichaam gebeurd, ook al wil je mind zo hard verder! Mijn guide gaf me af en toe Gatorade, want Matthias had mijn tas meegenomen en die liepen super ver achter. Rond ongeveer 5/6 uur wandelen kwam de zon op ergens in de verte en werd de lucht super mooi, blauw, paarsachtig. Maar we moesten door, aangezien de sunrise boven op de Cotopaxi het mooiste zou zijn. Op 3/4e van de gletcher (oftewel bijna aan de top) zei de guide zelfs tegen mij dat het ook prima was om nu terug te gaan, aangezien ik bijna niet meer verder kon. Maar ik zal en moet die top halen dacht ik, there is no turning back now! ;-) Kruipend, huigend, pijnlijdend ben ik doorgegaan tot aan het laatste stapje! Het was een gevecht in mijn hoofd! Ik had ijspegels aan mijn wimpers, m’n pak was zo bevroren dat het kraakte bij elke stap die ik zette en ik was helemaal gesloopt! The struggle was real!!!;-) Eenmaal boven was het cloudy, mist…in andere woorden, ik zag helemaal niks, alleen maar ijs…OMG!!! Ik ging liggen en moest echt even bijkomen. Wat bleek, ik was als tweede boven (we hadden wat mensen ingehaald), terwijl er ongeveer 12 groepjes omhoog gingen, hoe kick! ;-) Wilde op de jongens wachten, maar m’n guide zei dat we weer terug moesten, aangezien we niet te lang stil moesten zitten in deze kou. Wij weer terug, na 30 min. omlaag wandelen kwamen we de jongens tegen, ze hadden het ook super zwaar. Ik was zo op, dat ik op mijn billen naar beneden gegaan ben. De guide trok me een beetje voort haha. Onderweg prachtige ijsvormingen gezien, alleen ik kon er helaas niet zo van genieten, aangezien ik super misselijk was, geen energie meer had en mijn hoofdpijn steeds intenser werd. Toen ik de refugio zag was ik zooooo blij, niet normaal. Na ongeveer 7 uur klimmen, kruipen en kou lijden kon ik alleen maar liggen. Dus gelijk onder de dekens, ik nam niet eens de tijd om spullen uit te doen. Zooooo koud en zooo moe, nog nooit heeft mij lichaam zo gevoeld. Een uur later kwamen de jongens en die kropen gelijk tegen me aan, zelfde probleem haha. Na 40 minuutjes slapen hebben we alle koude tsjak weer aangedaan en gingen we opweg naar beneden, whoopwhoop! Nog wat cocoleaves gekocht om van de misselijkheid af te komen!;-) Bij Secret Garden gelijk aan de thee en in die jacuzzi met rumcola, we hadden het verdiend! Hoe fijn om daar weer terug te zijn!:-D En zo trots op onszelf dat we het gehaald hadden, want meer dan de helft was eerder terug gegaan. :-D Na een dutje gedaan te hebben hadden we dinner aan de lange tafel, super gezellig! En na een Triviant spel met het hele hostel hebben we de avond weer afgesloten in de Jacuzzi, nice and warm! :-D Helaas was dit ons laatste avondje samen, want morgen gaat Micha ons verlaten, hij gaat richting Colombia.

What an experience die Cotopaxi. Eerlijk gezegd is het gaaf om mee te maken en ben ik super trots op mezelf dat ik het gehaald heb die 6000m hoogte, maar om nou te zeggen dat ik het nog eens zou doen….dat weet ik niet haha. Maar for now: WE DID IT!!! BAM!!!:-D

Dikke kus,

Blanche